Wednesday, June 1, 2016

“TURNING THE ORDINARY VESSEL TO AN EXTRA-ORDINARY VESSEL”

“TURNING THE ORDINARY VESSEL TO AN EXTRA-ORDINARY VESSEL”
Isaiah 62:1-5; 1 Corinthians 12:1-11; John 2:1-11
Rev. Jeric C. Cortado, January 17, 2016

Almost two years na rin kami dito sa Kidapawan, fourteen years bago ako nakabalik dito. Kasabay ng pagpasok ko sa ministry ay ang pag-alis ko ng Kidapawan kung saan ako ipinanganak at nagkamulat. Napadpad sa Makilala, Cavite, Mlang, Cotabato City, Kabacan bago bumalik dito sa Kidapawan. Isang kagalakan na nakabalik ako dito sa piling ng aking mga kamag-anak. Namulat ako na sa tuwing may okasyon sa aming pamilya, hindi maaring pupunta ka na wala kang dala o contribution sa isang okasyon. Maalala ko pa noon na kapag may mag-birthday sa pamilya nina Auntie Verning at Uncle Pedong, may bitbit din kaming “soft drinks” or kakanin or ibang menu. Parang nakaugalian lang…hindi naman obligasyon….o sapilitan. Ganito siguro kung naramdaman mong bahagi ka ng isang pamilya. Alam kong kaugalian natin ito bilang mga Asyano, lalong higit sa mga bansang sa kabila ng kahirapan ay may matatag na pagkakapatiran at ugnayan sa isa’t isa. Mga katangiang buhay na buhay din sa kapanahunan ni Jesus. Isang karangalan sa kapanahunan ni Jesus ang maanyayahan sa isang okasyon at isang kapahayagan ng pagkakapatiran ang may maihandog o maiabot na “regalo” ayon sa pangangailangan ng particular na okasyon noon.  Ang kasalan sa kapanahunan ni Jesus ay isang masayang pagdiriwang kung saan pinaghahandaan hindi lamang ng mga ikakasal kundi ng pamilya, kamag-anak, at kabayan nito. Ang lahat ay abala sa paghahanda sa layuning magkaroon ng isang masaya at grandiyusong pagdiriwang. Nakasalalay sa pagdiriwang ang karangalan hindi lamang ng ikakasal kundi ng buong mag-anak at bayan. Sa ganitong kalagayan, bahagi ng kanilang kultura ang “ambagan” para sa pagdiriwang kagaya ng ating kaugalian bilang mga Pilipino.

Sa kapanahunan din ni Jesus, reyalidad din ang malaking pagtaas ng agwat ng mahirap at mayaman sa lipunan. Ang mga tao ay natutukoy ayon sa kanilang suot, upuan sa mga pampublikong establishments, at mga okasyon. Ang ganitong kalakaran ay kapansin-pansin din sa mga kagamitan at sisidlang ginagamit sa mga okasyong kagaya ng kasalan. May tapayan na ginawa para sidlan ng tubig, may tapayang laan para sa mababaang uri ng alak at sa special na mga alak. This is the mindset of the society instilled by the Greco-Roman Empire who collaborated with the hierarchy of the Temple. Sinasabi nga na ang “abundant wine” ay isa sa mga tampok kapag may kasalan noon. Isang malaking kahihiyan sa mga nag-aasawa ang nauubusan ng alak sa kalagitnaan ng pagdiriwang. At ang kahihiyang ito ay babaunin nila hanggang sa kanilang kamatayan. Kaya ang inang si Maria ay gumawa ng inisyatiba. At ang tugon ni Jesus sa kanyang ina, “Huwag ninyo akong pangunahan, Ginang!(Babae) Hindi pa ito ang panahon ko.” Bilang tugon ni Maria, sinabihan niya ang mga naglilingkod, “Gawin ninyo ang anumang sabihin niya sa inyo” (2:5). Sa tagpong yaon, maaring nagtatalo sa loob ni Jesus at ni Maria ang kanilang relasyon bilang mag-ina. Sapagkat sa bawat pagkilos ni Jesus at ng kanyang samahan ay laging nakaugnay sa mga adhikain niya at sa nagsugo sa kanya.


Our readings simply points out that even the “ordinary” could bring extra-ordinary gifts. In this sense, Jesus counter-flows the mindset that hope is came out from the ordinary and not from above. The miracle is not actually turning the water into wine but turning the “ordinary” representing the poor, oppressed, marginalized, exploited, deprived but struggling (pomeds) people into a vessel of the greatest love of God to all, like the greatest wine. The ordinary jar turned into extra-ordinary jar because it was used for a special wine. In the story, Jesus clarified to us that once we give ourselves, our time, talents, and lives for the mission of God as lived out by Jesus. We become an extra-ordinary one - a vessel of God’s grace to all. Thus, turning water into wine means turning our life to become the elements that enlightens and empowers, and not simply refreshing. Amen.

No comments:

Post a Comment